فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 5، شماره 2، تابستان 91 ، شماره پی در پی 16

بررسی سبک شناسی غزلیات شیخ آذری اسفراینی

صفحه (0 - 0)
رحیم سلامت آذر
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
شیخ آذری اسفراینی از عارفان بلند همت و شاعران برجسته قرن نهم هجری بشمار میرود؛ آذری از جوانی شعر میسرود و شهرتی بهم زده و مدتی هم در دربار تیموریان بود سپس به تصوف روی آورد و نزد شیخ محی الدین طوسی علم حدیث آموخت به دلیل سکونتش در طوس، به طوسی و به سبب تولدش در اسفراین (784 ه.ق) به اسفراینی مشهور شد و چون متولد آذرماه بود آذری تخلص میکرد. سرانجام در هشتاد و دوسالگی شمع وجود این شاعر گرانقدر به خاموشی گرایید و به دیدار حق شتافت. زبان شعریش با توجّه به سبک قرن نهم همان زبان عرفانی و عارفانه رایج در سبک عراقی است و دیوان اشعارش از لحاظ فنون و صنایع ادبی بسیار غنی است.با توجه به نوآوریهایی که آذری درکاربرد تعبیرات و الفاظ، نوسازی تشبیهات، تصویرسازیها، وسعت دایرۀ لغات نشان داده است؛ در این مقاله برآنیم تا ویزگیهای سبک شناسی و نوآوریهایی را که شاعر در اشعارش بدانها توجه داشته در سه سطح ادبی، فکری و زبانی بررسی نماییم.

کلمات کلیدی
آذری , اشعار , سبک شناسی , ردیف , قافیه , موسیقی